“Dziecko chce być dobre,
Jeśli nie umie – naucz,
Jeśli nie wie – wytłumacz,
Jeśli nie może -pomóż”.
Janusz Korczak

Wykonując swoje obowiązki w pracy, zależy nam na dobrych relacjach z innymi. Praca polegająca na zapewnianiu dzieciom warunków, w których mogą się uczyć i rozwijać, stanowi ogromne wyzwanie. Zawód nauczyciela to coś więcej niż praca, to wyjątkowa rola, którą powinny pełnić odpowiednio do tego przygotowane osoby posiadające uprawnienia, ale także obdarzone określonymi cechami osobowości oraz właściwą postawę moralnie-etyczną. Patrząc na role które pełnimy w pracy z dziećmi, bardzo ważne jest to, w jaki sposób współdziałamy z innymi osobami. Nie chodzi tylko o życzliwe zwracanie się do siebie, lecz o szacunek i owocną współpracę.

Każda z nas przychodzi do pracy w określonych celach, jednym z nich jest osiągniecie sukcesu. Sukces to pojęcie względne, dla każdego oznacza coś innego. W pracy z dziećmi ze spektrum autyzmu sukcesem jest każdy postęp, każde spojrzenie i słowo. Pracujemy umysłem, naszymi emocjami i ciałem, jesteśmy w gotowości. Praca ta wymaga odpowiedniego podejścia, determinacji oraz pasji. Każde dziecko wymaga indywidualnego podejścia. Nie stosujemy jednej podręcznikowej metody, na własną rękę tworzymy i dobieramy dla danego dziecka pomoce terapeutyczne i dydaktyczne. Programy realizujemy tak aby dzieci czerpały z nich jak najwięcej korzyści pod względem terapeutycznym, ale także aby nasze oddziaływanie wywoływało uśmiech na ich twarzach.

Wszystkie nasze działania są wplecione w zabawę. Jest to możliwe dzięki dokładnej obserwacji dziecka, naszej otwartości i uważności na każde spojrzenie, gest czy słowo. Aby nasze założenia mogły być realizowane i dobrane pod indywidualne potrzeby dziecka niezbędny jest prawidłowy przepływ informacji między współpracownikami. Dlatego bardzo ważną część naszej pracy stanowią relacje z innymi nauczycielkami i terapeutkami. Na czym polega dobra współpraca? Dla mnie jest to uważne słuchanie i rozmawianie. Dzięki uważności jesteśmy w stanie zrozumieć potrzeby innych, ale także swoje, gdy je rozumiemy znika rywalizacja, zamienia się ona we współpracę. Gdy rywalizacja nie jest obecna, wszyscy stajemy się spokojniejsi, mamy większą motywację do działania, być może bardziej identyfikujemy się z miejscem pracy.

Uważnie słuchając i rozmawiając ze sobą łatwiej jest zaakceptować drugiego człowieka. Akceptacja drugiej osoby ułatwia nam bycie autentycznym, wiemy, że działa to w dwie strony. I to jest ogromny sukces w relacji między ludźmi. Autentyczność – to właśnie ona pozwala nam dotrzeć do współpracowników, dzieci i rodziców. Autentyczny nauczyciel/terapeuta kieruje się motywacją wewnętrzną.

Sylwia Grudzińska